Hij klimt op hekken, rouwt op afstand om zijn dierbaren, accepteert zijn tekortkomingen in het volle daglicht, droomt ervan voorzitter te worden van de Braziliaanse Padelbond en zijn laatste dagen te slijten tussen de koeien. lucas campagnolo, een van de meest geliefde spelers op het circuit, leverde in Energiepodcast een openhartig interview.

In een wereld waarin de menselijke factor vaak onder de aandacht komt, doorbreekt “Campa” de stilte. Familie offers, tranen in de kleedkamer, letsel, pijnlijke scheiding van Javi Garrido, terug naar de wortels, projecten voor Brazilië :alles mag. Geen filter, geen houten taal.

Dit is het verhaal van een speler voor wie de nederlaag geen tragedie is, maar een overgangsperiode. Van een man die nooit vergat waar hij vandaan kwam. En die tussen twee toernooien door alleen maar droomt van een veld, een hond en een beetje rust.

Het kind van Alegrete, tussen padel, voetbal en het platteland

Geboren in vrolijkin het zuiden van Brazilië vertelt Lucas Campagnolo met liefde over zijn jeugd in een wereld die gekenmerkt werd door sport en natuur.

"Mijn jeugd was zo: met mijn ouders naar de club gaan zodat ik niet alleen thuis was. En ik was meteen dol op sport. Padel, voetbal en vooral het plattelandsleven zijn altijd mijn passie geweest."

In de jaren 2000 ontwikkelde padel zich in het zuiden van Brazilië, dankzij de invloed van de buurlanden. Lucas raakte er al vroeg bij betrokken, maar hij voelde al dat zijn pad niet rechtlijnig zou zijn.

De grote stap: van dierenarts naar Spanje

De omschakeling vindt plaats in 2014, na een zware wedstrijd tegen Juan Tello tijdens de Pan-Amerikaanse Spelen.

Juan nodigde me uit om drie maanden in Spanje te verblijven. We waren toen nog niemand, maar we kwamen om te spelen. Daarna keerde ik terug naar Brazilië voor mijn studie diergeneeskunde.

De terugweg is moeilijk. De droom om padel te spelen blijft bestaan, maar hij heeft geen papieren, geen zekerheid. In 2015 probeerde hij zijn geluk opnieuw met Lucas cunha, toen in 2016 met Lucas bergamini.

"Ik dacht dat padel een hobby zou zijn. Mijn toekomst was om terug te keren naar mijn stad, op het platteland te wonen en met dieren te werken."

Maar alles verandert tijdens de Wereldkampioenschappen in Cascais. Campagnolo schittert ermee Julio Cesar Julianoti (vooral bekend van het spelen op APT destijds) Padel Ronde). Martin Di Nenno, die toen gewond raakte, bood aan om zich bij hem aan te sluiten.

Ik vroeg mijn ouders: moet ik gaan of niet? Ze zeiden: Lucas, probeer het. Je hebt niets te verliezen. En voilà, ik woon al negen jaar in Spanje.

Het avontuur met Bergamini: meer dan een duo

met Lucas bergamini, vormen ze een van de populairste paren in het circuit.

"Wat ik me herinner, zijn niet de titels. We hadden in de eerste ronde kunnen verliezen of een toernooi kunnen winnen, het was hetzelfde. Wat ertoe deed, was dat we daar waren, samen, slapend in een klein kamertje. Ik op bed, hij op een matras op de vloer."

Hij herinnert zich deze periode als een oprichtingsmoment, waarin mensen belangrijker waren dan ranglijsten.

"We hadden dezelfde droom. We stonden zij aan zij. En dat zal ik mijn hele leven met me meedragen."

Een blessure die alles verandert

Geleidelijk aan wordt de heuppijn ondraaglijk.

"Ik maakte wedstrijden mank af, ik herstelde niet meer. Autoritten maakten me kapot."

Hij moet stoppen. Dit is wanneer zijn coach gabi recca stelt voor dat hij verhuist van linkerspeler naar rechterspeler.

"Gabi zei tegen me: je gaat minder rennen, minder impact hebben. En ik zie je beter rechts dan links. Ik heb het geprobeerd. En ik denk dat ik rechts mijn beste padel heb gespeeld."

Het is met Javi garrido dat hij zijn beste periode beleeft.

De Valladolid Grid-affaire

Een van de meest memorabele momenten uit zijn carrière blijft Valladolid. Hij viert een punt door op de startgrid te klimmen... en raakt daarbij geblesseerd.

"Ik zat op een hoogtepunt in mijn carrière. Ik stond op het punt de top 8 te halen. En door die blessure verloor ik alles."

Maar wat hem het meest raakte waren de sociale media:

Ik heb een paar vreselijke reacties gelezen. Mijn vrouw zei tegen me: Lucas, leg die telefoon weg, hij doet je pijn. Sinds die dag ben ik nooit meer op een hek geklommen.

Sociale netwerken: dubbel gevaar

Campagnolo vertelt over de moeite die hij heeft met kritiek.

"Je kunt 10 positieve reacties krijgen. Er is er maar één negatief, en dat is degene die je onthoudt."

Hij geeft toe dat als hij een week lang alle sociale media van iedereen zou kunnen verwijderen, hij dat zou doen.

"We concentreren ons te veel op het leven van anderen. We vergeten te kijken naar de mensen om ons heen."

De scheiding van Garrido: een moeilijk te verteren breuk

Hij keert terug naar de veelbesproken scheiding van Garrido.

Ik reageerde meteen op sociale media. Ik had dat voor mezelf moeten houden. Maar zo zit ik in elkaar. Zo ben ik. En als ik in zijn schoenen had gestaan, had ik misschien hetzelfde gedaan.

Hij legt uit dat padel is veranderd, dat de snelle scheidingen zijn alledaags geworden.

"Vandaag wisselen we van partner na twee toernooien. Voorheen spraken we over projecten, over teams."

Een levensfilosofie: authenticiteit, eenvoud en loyaliteit

Campagnolo claimt een leven ver van kunstmatigheid.

"Ik doe niet alsof. Wat je ziet, is wat ik ben. Als ik pijn heb, laat ik dat zien. Als ik blij ben, laat ik dat zien. En ik speel beter als ik in die energie zit."

Dit is ook wat hij zoekt in zijn relaties. Hij spreekt zijn immense dankbaarheid uit voor Horacio lvarez Clementi, zijn eerste mentor in Spanje.

"Hij was als een vader. Hij nodigde me uit om bij hem thuis te komen eten. Hij luisterde naar me en gaf me advies. Ik kan hem nooit terugbetalen voor alles wat hij voor me heeft gedaan."

Een toekomst in Brazilië, in het hart van het land

Lucas verbergt zijn intentie niet om terug te keren naar vrolijk, op zijn boerderij.

"Mijn droom? Samen zijn met mijn vrouw, mijn honden, in de stilte van het veld. Het geluid van koeien, hanen. Niets anders."

Hij heeft ook een duidelijke ambitie: voorzitter worden van de Braziliaanse Federatie van Padel.

"Ik wil ervoor zorgen dat meer kinderen een echte kans krijgen. In mijn tijd was het kijken naar een onaantastbare legende alsof ik naar een onaantastbare legende keek. Tegenwoordig is alles toegankelijker en daar moeten we gebruik van maken."

Het moeilijkste: weg zijn van je dierbaren

"Ik mis alles: verjaardagen, Kerstmis, feestdagen. Ik weet niet eens meer wanneer ik mijn verjaardag met mijn ouders vierde."

Zijn gehechtheid aan zijn familie is zo sterk dat hij, zelfs met een lucratief contract, bereid is alles achter te laten als zijn vrouw hem vraagt ​​terug te keren.

"Als ze me ooit vertelt dat het genoeg is, dat ze naar huis wil, dan gaan we naar huis. Geld is niet het belangrijkste."

Franck Binisti

Franck Binisti ontdekte padel bij de Club des Pyramides in 2009 in de regio Parijs. Sindsdien maakt padel deel uit van zijn leven. Je ziet hem vaak door Frankrijk toeren om verslag te doen van grote Franse padelevenementen.

Over hetzelfde onderwerp

Tags