Een zeldzame, bijna onwerkelijke dag op de hellingen van Bordeaux Premier Padel P2. Over een paar uur zullen de twee nummers 1 van de wereld, Ariana Sánchez onder de dames et Agustín Tapia in de herencategorie, emotioneel ingestort. De een na de ander verrassende nederlaag, de andere na een bloemlezing overwinningMaar achter deze aangrijpende scènes rijst dezelfde vraag: Staan de beste spelers ter wereld al op het punt van instorten?

Twee tranen, twee verhalen, één signaal

Bij de vrouwen was het een brute clash. Het paar Sánchez / Jozefmaria, ultra-dominant op het circuit, verloor in de kwartfinales van Jensen / Alonso, in twee korte sets. Aan het einde van de wedstrijd, Ari Sanchez barst in tranen uit, zichtbaar verminderd. Afgelopen zaterdag bevestigde de Catalaan eindelijk dat hij fysiek ongemak voelde Woensdag op training :

"Ik had last van mijn benen. Ik heb het tot het einde geprobeerd, maar het lukte me niet echt", legde ze uit op Instagram.

Bij heren Agustín Tapia Ook hij werd overmand door emoties, maar na een overwinning. Samen met Arturo Coello versloeg hij Sanz/Momo in een wedstrijd van waanzinnige intensiteit, misschien wel de meest opvallende van het seizoen. Bij de laatste klap kon de Argentijn zijn tranen niet bedwingen. Fysieke uitputting, mentale spanning, emotionele last: alles leek te ontploffen.

Twee contrasterende sequenties, maar met dezelfde uitputting.

Een ketting die zijn sporen nalaat

Het moet gezegd worden dat dit Premier Padel BordeauxP2 aankomen net na Valladolid, waar de temperaturen de hele week rond de 40°C schommelden. Ook daar leden de lichamen. Delphi Brea, halvefinalist in Valladolid, moest zich in Bordeaux terugtrekken. Juan Lebrón, finalist bij de mannen, reisde eveneens niet af naar Gironde.

Zijn degenen die het verprutst hebben uiteindelijk het meest helder?
Hadden de afwezigen gelijk gehad over hun gezondheid behouden met uitzicht op Malaga P1 over tien dagen? Het is nog te vroeg om te zeggen, maar één ding is zeker: Het toernooi in Valladolid heeft zijn sporen nagelaten, vooral onder degenen die er elke week helemaal voor gaan.

Mentale vermoeidheid, druk, blessures: de gevaarlijke cocktail

Wat we de afgelopen maanden hebben waargenomen is de groeiende impact van mentale vermoeidheid, naast de fysieke slijtage. Padel op hoog niveau is een sport geworden waarbij de inzet totaal is, wedstrijd na wedstrijd, toernooi na toernooi. De beste paren spelen bijna elke week, reizen, mediaverzoeken, trainingen... en soms... extra wedstrijden op andere circuits, of in tentoonstellingen.

Het resultaat? Lichamen die het begeven, geesten die wankelen, tranen halverwege het toernooi.
En deze tranen zijn niet triviaal: ze vertalen ongetwijfeld meer dan een moment van emotie. Ze kunnen zijn het alarmsignaal van een systeem dat ten einde raad is.

Een kalender om over na te denken?

De vraag rijst meer dan ooit: Moet het schema worden verlicht? Moeten de rusttijden beter worden geregeld?
Want als de nummers 1 van de wereld, ook al zijn ze het best voorbereid, in het openbaar instorten, En hoe zit het met de anderen? En bovenal, wat gebeurt er als dit tempo zelfs de sterkste lichamen blijft uitputten?

Padel groeit, dat is een feit. Maar het professionele model zou snel op eigen excessen kunnen stuiten.

Let op wat volgt…

Met weer twee dagen competitie in Bordeaux, zullen de ogen alert zijn op deze tekenen van vermoeidheid. Er is geen sprake van een nieuwe blessure of een nieuwe opgave, anders zou het debat over gezondheid van spelers plotseling weer centraal in de discussies kon komen te staan.

Achter de glimlachen op de catwalks, de tekenen van kwetsbaarheid zijn erEn tranen, zoals die van Ari Sánchez of Agustín Tapia, herinneren ons eraan dat Zelfs bovenaan ben je nooit veilig voor slijtage.

Franck Binisti

Franck Binisti ontdekte padel bij de Club des Pyramides in 2009 in de regio Parijs. Sindsdien maakt padel deel uit van zijn leven. Je ziet hem vaak door Frankrijk toeren om verslag te doen van grote Franse padelevenementen.