Midden op Roland-Garros, ontmoeting met een tennisicoon die zijn liefde voor de klei en zijn interesse in de groei van schoep.
Emotie boven alles
Het bevindt zich in de landelijke omgeving van de Tennis Padel Club Forest Hill, in Marne-la-Coquette, die we ontmoetten Mansour Bahrami. Een echte tennislegende, de man met de iconische snor staat bekend om zijn spectaculaire speelstijl, zijn © © gemaakt atività op het veld en zijn onnavolgbare humor.
Gevestigd in Frankrijk voor meer dan 45 jaarBahrami benadrukt zijn diepe verbondenheid met het land dat hem verwelkomde:
"Frankrijk is mijn land. Ik ben Frans en daar ben ik trots op. Ik hou van dit land."
En als we het hebben over Roland Garros, de emotie is onmiddellijk:
“Voor mij is het de mooiste plek ter wereld om te tennissen, vooral op gravel. Ik ben dol op dit toernooi. Ik ben er erg aan gehecht. En elk jaar doe ik mee aan de Legendes Trofee — een wedstrijd die ik zelf heb uitgeschreven. Het gaat door en het is werkelijk fantastisch. »
Zijn visie op padel
De explosieve groei van padel heeft de nieuwsgierigheid van de voormalige finalist van het dubbelspel van Roland-Garros gewekt. Hoewel hij niet regelmatig beoefent, volgt hij de evolutie van deze sport op de voet:
"Het is een sport in volledige groei, en dat is heel goed. Ik denk dat het wat toegankelijker is dan tennis, en dat is waarschijnlijk de reden dat het zoveel mensen aantrekt. En eerlijk gezegd: des te beter. »
Onlangs speelde hij zelfs zijn eerste wedstrijd:
“Ik heb twee dagen geleden voor het eerst gespeeld, in een beroemdhedentoernooi op Renclub van La Boulie. Ik vond het leuk. Ik heb het erg leuk gehad. »
Voor Mansour was de tennis blijft een prioriteit :
"Ik speel niet vaak padel, omdat ik nog steeds erg actief ben op tenniswedstrijden. Ik reis de hele wereld over. En om bijna 70 jaar, als je nog op Wimbledon, Roland Garros of de Australian Open speelt, moet je echt trainen en in vorm blijven. »
"De weinige energie die ik nog heb, reserveer ik voor tennis. Ik moet fysiek klaar zijn voor deze wedstrijden, waar ik nog steeds elk jaar voor word uitgenodigd."
En tot onze grote vreugde heeft de ondeugende man met de snor nog genoeg energie over!



Tennis en padel, twee neven…
Voor Bahrami is de technische bruggen Er zijn duidelijke verschillen tussen de twee disciplines:
“Er zijn veel overeenkomsten: de forehand, de backhand… het is dezelfde basis.”
Maar volgens hem zijn het de regels die het verschil maken:
Bij tennis heb je maar één stuiter. En als de bal de omheining raakt, is het over. Bij padel kan de bal tegen het glas stuiteren en blijft de punt doorgaan. Dat is het echte verschil.
Sport als verbinding en drijvende kracht voor het leven
Afgezien van de verschillen tussen disciplines, Mansour Bahrami levert een universele boodschap :
Sport is gezondheid. Het maakt niet uit welke. En bovenal heeft sport de kracht om mensen samen te brengen. En dat is echt essentieel.
En als hij 30 jaar jonger was geweest, zou hij dan met padel zijn begonnen?
Zonder aarzeling. Ik zou hebben gespeeld, niet om kampioen te worden, maar om in vorm te blijven. Het is een geweldige manier om fit te blijven. En ik ben blij dat degenen die tennis te zwaar vinden, deze sport kunnen ontdekken.
Veerkracht en talent gecombineerd…

Geboren in 1956 in Iran, Mansour Bahrami maakte een jeugd door die getekend was door de politieke omwentelingen in zijn land. Jarenlang verstoken van concurrentie vanwege de islamitische revolutieeind jaren 70 vond hij onderdak in Frankrijk. Daar hervatte hij zijn carrière met moed en vastberadenheid.
Hoewel hij geen grote enkelspeltitels op het ATP-circuit heeft behaald, heeft hij de dubbelfinale op Roland Garros in 1989 met Eric Winogradsky. Maar het is vooral in de tentoonstellingen dat zijn genie tot uiting komt: schijnbewegingen, opslagen met zijn rug naar het net, spectaculaire uitwisselingen... Bahrami wordt een wereldwijde ambassadeur van tennisentertainment, geliefd bij fans op elk continent.
Zelfs vandaag de dag, op bijna 70 jaar, hij blijft over de hele wereld optreden.
Door dit gesprek, Mansour Bahrami herinnert ons eraan dat sport niet alleen om trofeeën gaat. Het is een verhaal over verlangen, vreugde en menselijke verbondenheid. Als tennis zijn grote liefde blijft, bekijkt hij padel met een schuin oog. oprechte nieuwsgierigheid en echte vriendelijkheid.
Zijn laatste boodschap spreekt hem als volgt aan:
“Sport is leven.”
Hoed de kunstenaar!
