Ter gelegenheid van WinWin's P2000 Padel Cabriès, Charles Gortzounian nam deel aan de oefening portretkunst voor Padel Magazine. Als voormalig tennisser, professioneel auditor en gepassioneerd atleet op de piste blikt hij terug op zijn carrière, zijn partnerschappen, zijn twijfels en zijn verlangens. Een speler om in de gaten te houden, met zijn helderheid, zelfspot en drang om vooruit te komen.

Van tennis naar padel: de natuurlijke overgang

Ik ben drieënhalf jaar geleden begonnen met padel spelen. Bij de Tennisclub van Parijs gingen meerdere goede spelers de uitdaging aan. Dan was er Clément Filho, mijn huidige partner, en vooral Dimitri Huet, die al ver voor ons speelde. Hij was degene die ons aan elkaar voorstelde.

We wisten dat hij speelde, dus we probeerden het... en we vonden het geweldig. Hij leende mij een Dunlop-racket en sindsdien ben ik trouw aan het merk. We zijn meteen met de toernooien begonnen. Dankzij tennis hadden we al wat faciliteiten. En sindsdien geen tennis meer: ​​alleen nog maar padel, voluit.

Een groep vrienden en opeenvolgende verenigingen

Ik begon met padel spelen met Thomas Bugeaud, een vaste partner toen ik begon, maar die speelt tegenwoordig minder. Clement begon ongeveer zes maanden na mij. Daarna speelde hij veel met Dimitri. En omdat ik zo goed met Clément overweg kon, speelden we uiteindelijk samen.

Dimitri speelt vandaag iets minder. Maar onze groep bleef hecht en Clément en ik besloten om weer een aantal keer samen aan toernooien deel te nemen.

Olivier Guy de Chamisso, een logische scheiding

Olivier en ik begonnen met P500's en gingen later over op P1000's. Het was niet zo dat we niet met elkaar overweg konden, maar ik heb een heel veeleisende baan. Ik kon niet zo vaak trainen als hij, omdat hij veel speelde. Ik wilde hem niet ophouden. Hij had nog andere mogelijkheden, bij Robert, Basso of Muesser.

Ik speel vooral voor de lol, maar ik ben wel competitief ingesteld en wil graag hogerop in de ranglijst komen. Maar Olivier boekt heel snel vooruitgang, hij traint heel veel. Hij is een veel completere speler geworden, met meer zelfvertrouwen en aanvallender. Hij slaat beter en neemt meer ruimte in beslag, vooral als linkshandige werper. Vroeger stond hij vooral bekend om zijn verdediging.

Misschien botsten onze stijlen een beetje. We verloren de finale tegen Rouanet, Forcin of Garcia/Perez. Het is niet oneervol. Maar vandaag de dag is het anders met Clément: hij laat mij de ruimte innemen die ik nodig heb, en dat werkt.

Meer druk…

Clement is een hele toffe gast. Buiten het veld zijn we vrienden en dat is belangrijk. Hij raakte de laatste maanden geblesseerd en ik heb daarvan gebruik gemaakt om op tournee te gaan en met anderen te spelen. Maar nu spelen we behoorlijk veel samen en het werkt.

Ik heb geen hoog trainingstempo. Eenmaal per week. Tot zover was dat voldoende. Maar nu we in de top 40 staan, worden we zichtbaarder. De anderen willen ons verslaan, de druk is groter.

Als je links speelt, kun je je niet verstoppen

Ik ging voor mijn werk naar het buitenland, en toen ik terugkwam, was ik nog slechter af. Ik deed mee aan een P1500-toernooi met Paul Fourichon in Central, vlak bij Biarritz. We verloren in de eerste ronde, bij de laatste 7, terwijl we met 5/4 4/XNUMX voorstonden. Slecht gevoel.

De week erop, met Jérémy Garcia, hetzelfde. Slecht spel. Geen vertrouwen. Het is echt een mentale sport. Als je je slecht voelt in je hoofd, merk je dat meteen op het veld.

Soms is het moeilijker dan tennis, omdat je met z'n tweeën bent. Als je links speelt en een rechtshandige speler rechts, kun je je niet verstoppen. Een groot deel van het spel hangt van jou af.

Dagelijks leven tussen padel en werk

Ik ben auditor voor bedrijven. Ik werk veel, zelfs tijdens toernooien. Gisteren nog speelde ik… en werkte ik tegelijkertijd. Het zijn lange dagen, vaak van 9 tot 19 uur of van 9 tot 20 uur. Je moet gemotiveerd zijn. En als je minder goed speelt, als je minder plezier hebt, dan wordt het moeilijk.

“Ik heb drie rackets… en een computer in mijn tas.”

Maar ik hield vol. Ik heb vorige week een goed toernooi gespeeld in Nantes, we verloren in de finale. Het is terug.

Hoe ver moeten we gaan?

Ik ben een gevestigde naam in de Franse padelwereld. Ik besef dat ik goede spelers kan plagen. We staan ​​in de kwartfinales van een P2000 met Clément. Het motiveert. Misschien kon ik in tennis niet helemaal presteren. Waarom dan niet bij padel?

Het staat nog niet op de agenda, maar met Clément is het de bedoeling om plezier te hebben en zo hoog mogelijk te klimmen, in Frankrijk. Er zijn nog veel mensen vóór mij. Voorlopig geen FIP. Maar waarom niet af en toe?

FIP Bandol en Narbonne doelstellingen?

De Franse FIP-toernooien in Bordeaux en Narbonne, waarom niet. Misschien met een joker! Clément heeft in ieder geval een officiële oproep gedaan. We gaan samen FIPs doen.

Franck Binisti

Franck Binisti ontdekte padel bij de Club des Pyramides in 2009 in de regio Parijs. Sindsdien maakt padel deel uit van zijn leven. Je ziet hem vaak door Frankrijk toeren om verslag te doen van grote Franse padelevenementen.

Over hetzelfde onderwerp

Tags