In de show De twaalf slagen van de middag van 4 juli 2025, gepresenteerd door Jean-Luc Reichmann op TF1, een vraag die het publiek vermaakte terwijl hij padelliefhebbers ondervroeg:
"Hoe kwam de uitvinder van padel, een zeer populaire racketsport, op dit idee?"
Er werden twee antwoorden voorgesteld:
– “Hij hield niet zo van hardlopen.”
– “Geen plaats in de tuin” (antwoord als correct gepresenteerd)
Maar hoewel deze uitleg misschien triviaal lijkt, is het gebaseerd op een waargebeurd verhaal, zij het een te simplistische. Padel is niet zomaar op een klein veld ontstaan: het is het resultaat van een familieproject, uitgedacht, vastgelegd en ook deels beïnvloed door een daadkrachtige vrouw, Viviana Corcuera.

In tegenstelling tot wat je denkt, was het niet Acapulco...
exclusief, Padel Magazine gingen op zoek naar de oorsprong van deze sport. En je zult zien dat het verhaal dat zegt dat het allemaal in Acapulco begon, niet echt waar is.
In 2023 interviewden we Enrique Corcuera, de zoon van de uitvinder van deze sport met dezelfde voornaam! Hij dompelde ons vervolgens onder in het WARE verhaal van deze sport, waarvan de geschiedenis soms is herzien, verdraaid, gearrangeerd of getransformeerd...
Zelfs vóór Acapulco experimenteerde Enrique Corcuera al met wandspellen in zijn ouderlijk huis in Estipac (in de staat Jalisco, Mexico). Op een omgebouwde pelotabaan zette hij een net op en speelde met zijn vrienden. Het was een overdekte baan, al klein van formaat (ongeveer 20 bij 10 meter). Zouden we het dan padel kunnen noemen? Nee, niet echt. Maar het is duidelijk dat de geschiedenis van padel en de grote beginjaren subtieler zijn.
Enrique Corcuera en Las Brisas: een context die bevorderlijk is voor uitvindingen
In 1969 wilde zakenman Enrique Corcuera in de badplaats Las Brisas in Acapulco thuis tennissen. Maar de ligging van zijn terrein, glooiend en omgeven door begroeiing, maakte het onmogelijk om een traditionele tennisbaan aan te leggen.
Hij besloot daarom een kleiner veld aan te leggen (20 x 10 meter). Om te voorkomen dat ballen in de bosjes zouden verdwijnen of van de heuvel zouden rollen, omringde hij de baan met muren en hekken. Wat aanvankelijk een logistiek compromis was, zou uiteindelijk uitgroeien tot een nieuwe sport.
Viviana Corcuera, mede-creator in de schaduw
Wat weinig verhalen ons vertellen, is dat Enrique's vrouw, de Argentijnse Viviana Dellavedova de Corcuera, een sleutelrol speelde bij het ontstaan van padel.
Viviana, een voormalig Miss Argentinië, atletisch en cultureel, speelt regelmatig met haar man op dit veld. Maar ze klaagt er vaak over dat ze moet rennen en de ballen moet ophalen die kwijtraken. Enrique heeft de muren mede voor haar laten bouwen.
Viviana zou later het volgende zeggen:
"Als de bal een boom raakte, vonden we dat terecht... Dus hebben we de bomen maar omgehakt om vals spelen tegen te gaan."
Deze zorg om onnodige inspanningen te beperken, de bal binnen een bepaald kader te houden en een toegankelijker en vloeiender spel te creëren, ligt aan de basis van wat padel zal worden.
Het eerste regelboek: een oprichtingsgebaar
Viviana Corcuera zou niet alleen maar hebben gespeeld, maar nam naar verluidt het initiatief om officiële spelregels op te stellen, de discussies te structureren en de basis te leggen voor deze nieuwe praktijk. (Opgemerkt dient te worden dat de zoon ervan overtuigd is dat deze regels door twee mensen zijn ontwikkeld, wat Viviana ongetwijfeld zou bevestigen.)
Zij vertelt :
"Ik schreef de eerste regels van padeltennis, omdat alles alle kanten opging... Dus in 1969 ging ik zitten, mat ik, dacht ik na over de hoogte van de wanden, de servicegebieden, de grootte van het net... en ik schreef een klein boekje (redactie: dat zou de Paddle Corcuera gaan heten). Ik gaf het aan Enrique voor zijn verjaardag."

Dit handgeschreven boekje, vaak genoemd als de eerste tekst waarin padel werd gecodificeerd, legt de basis van het spel uit:
– service onderhands, na op de grond te zijn gesprongen
– slechts één bounce per exchange toegestaan
– actief gebruik van muren (zoals bij squash)
– uitsluitend dubbelspel
– perceel van 20×10 m
– en een scoresysteem dat vergelijkbaar is met tennis
Een leuk en vriendelijk spel, ontworpen om mensen samen te brengen
Viviana vertelt ook over de sfeer die heerste rond de opkomende padel:
Padel is geweldig omdat het iedereen samenbrengt. Families, vrienden, kinderen. We lachen, we plagen elkaar... En aan het eind drinken we een glas tequila. Dat is padel.
Deze wens om een sociaal spel te creëren, dat gemakkelijk te spelen is, zonder beperkingen qua leeftijd of fysieke conditie, is vandaag de dag terug te zien in de wereldwijde explosie van padel.
Marbella, Buenos Aires: de verspreiding van een idee
In 1974 ontdekte een vriend van het echtpaar Corcuera, Prins Alfonso van Hohenlohe, het spel in Las Brisas. Hij was er zo van gecharmeerd dat hij twee banen liet bouwen in de Marbella Club in Spanje, waarbij hij de regels enigszins aanpaste en het spel toegankelijk maakte voor zijn kring van aristocraten en kunstenaars.
Een jaar later, in 1975, was het de beurt aan de Argentijn Julio Menditeguy, voormalig coureur en ondernemer, om padel naar Buenos Aires te brengen. Binnen een paar jaar groeide padel uit tot een fenomeen in Spanje en vervolgens in Latijns-Amerika.
En de eerste toonhoogte in dit alles?
Helaas werd het landgoed Las Brisas na de dood van Enrique Corcuera in 1999 verkocht. Het oorspronkelijke perceel werd gesloopt en vervangen door een zwembad. Tegenwoordig is er geen fysiek spoor meer van dit stichtingspad, afgezien van archieffoto's en Viviana's getuigenis.
Was het een goede show?
Op de set van "Les douze coups de midi" werd het antwoord "Geen ruimte in de tuin" geaccepteerd. Het is historisch correct, maar kort door de bocht.
Omdat in werkelijkheid:
– Ja, het terrein in Las Brisas liet geen tennisbaan toe. Maar is het wel terecht om Acapulco als startpunt voor padel te nemen?
Maar bovenal wilden Enrique en Viviana het spel toegankelijk en leuk maken, zonder onnodige moeite.
– En dat is precies wat padel uniek maakte
Het bekende antwoord "Hij hield niet zo van hardlopen" is dus niet zo onjuist als het lijkt.
De geschiedenis van padel kan niet verteld worden zonder het echtpaar Corcuera te noemen.
Als Enrique het idee voor het land had, was het Viviana die er een deel van haar ziel aan gaf:
– door het spel te codificeren
– door het aan te passen aan een gezinspraktijk
– door te denken aan een leuke, sociale en innovatieve sport
Ook hier is het verhaal completer dan dat, met nog andere bijdragen, waaronder een bekende familie in Frankrijk, de Nallés... we zullen het in een volgende column vertellen.

Franck Binisti ontdekte padel bij de Club des Pyramides in 2009 in de regio Parijs. Sindsdien maakt padel deel uit van zijn leven. Je ziet hem vaak door Frankrijk toeren om verslag te doen van grote Franse padelevenementen.