Pablo Cardona en Leo Augsburger laten niemand onberoerd. Hun ultra-agressieve speelstijl, gebaseerd op de slagkracht en alomtegenwoordige smash, is hun kenmerk geworden. Elke keer dat een lob verkeerd wordt ingeschat, is het bijna een verloren zaak voor de tegenstander. Deze constante dreiging heeft hen in staat gesteld om dit seizoen de beste koppels ter wereld te verslaan: Galan / Chingotto in Riyad, Tapia / Coello in Santiago, Lebrón / Stupaczuk in Asunción… Hun spel zet hen voortdurend onder druk, en veel mensen kunnen hen niet bijbenen.

Een ultra-offensief spelplan

Bij "Carburger", elke bal is een kans voor een aanval. Hun tegenstanders weten: als ze te kort lobben, is het afgelopen. Dus proberen velen ze liever te laten volleyen... behalve dat daar weer, Cardona en Augsburger trekken snel, heel snel. Twee slagen met het racket en het punt is voorbij. Padel lijkt dan meer op een sprint dan op een schaakspel.

Maar deze 'all-in'-strategie heeft ook nadelen. In de finale van de Asunción P2Toen Galán en Chingotto eenmaal op hun plek zaten, werden de grenzen van dit plan duidelijk. Chirurgische lobben, de perfecte chiquitas, de variatie in ritme, de millimeter nauwkeurige plaatsing... brachten de twee jonge spelers in grote problemen. Het gebrek aan variatie werd gevoeld, het is eenvoudig Augsburger deed het niet geen vibora of bandeja Tijdens de wedstrijd lijkt het erop dat hij deze padelstoten soms negeert. Resultaat: onnodige fouten stapelen zich op en er worden punten bijgeschreven zonder dat er iets wordt opgebouwd.

Spectaculair, ja… maar aangenaam?

Hun spel roept een echte vraag op: Moet padel een race om de macht worden? Cardona en Augsburger voeren deze logica tot het uiterste door. En terwijl sommige fans genieten van hun daverende hits, hebben anderen er spijt van gebrek aan tactiek en geduld. Er is vrijwel geen voorbereiding meer, geen afwisseling. Zelfs lobs zijn zeldzaam in hun spel. Wij gaan ervoor. Er wordt geklopt. We zijn klaar. Of we maken de fout.

Deze zeer agressieve speelstijl zagen we in het begin bij Lebrón en Galán, en later bij Tapia en Coello, maar Cardona en Augsburger gaan nog een stap verder. Tapia en Coello hebben zich kunnen ontwikkelen, hebben geleerd te bouwen, te verdedigen en fouten te verminderen. Ze zijn een compleet paar geworden, dat in elke situatie kan schitteren. Kan het Spaans-Argentijnse duo hetzelfde?

En jij, vind jij dit spel leuk?

Cardona en Augsburger hebben de codes gekraakt van een geduldiger, strategischer, cerebraal padelspel. Soms met verve, soms met haast, stoten ze alles omver wat op hun pad komt. Hun spel is een revolutie… maar op de lange termijn misschien ook een riskante gok.

En jij, vind jij het leuk om naar Cardona en Augsburger te kijken?

Benjamin Dupouy

Ik ontdekte padel direct tijdens een toernooi, en eerlijk gezegd vond ik het in eerste instantie niet zo leuk. Maar de tweede keer was het liefde op het eerste gezicht en sindsdien heb ik geen enkele wedstrijd gemist. Ik ben zelfs bereid om tot 3 uur op te blijven om een ​​finale te kijken van Premier Padel !

Over hetzelfde onderwerp

Tags