Thomas Leygue kijkt terug op de zijne nederlaag in de eerste ronde P2 van Bordeaux tegen Sanyo en Maxi. Hij vertelt ook over zijn ingewikkelde seizoensstart, maar ook over de verbetering van het algemene spelniveau.
Blij om daar te zijn
Ik geef toe dat ik erg blij was om daar te zijn, ik keek er erg naar uit om dit toernooi te spelen, het lag mij nauw aan het hart. Er zijn gedurende het jaar weinig podia in Frankrijk, en vooral zulke grote toernooien. Het staat vast dat ik een beetje teleurgesteld ben over mijn prestatie van gisteren, ik zat niet op het niveau dat ik graag had willen zijn. Maar goed, zo is het, dat is sport. Wij moeten nu aan de toekomst denken.
Ik denk dat ik een beetje nerveus het veld betrad. Ik speelde centraal voor mijn publiek, dus ik wilde het natuurlijk goed doen. Gedurende de twee tot drie dagen training die we met Aris hadden, speelden we heel goed, dus het is waar dat ik de lat misschien iets te hoog heb gelegd. Ik was helemaal niet op het niveau, ik had niet de sensaties die ik graag had willen hebben.

Op zoek naar een nieuwe partner
Aris is een vriend, we trainen samen, en ik vroeg hem om de wildcard mee te nemen omdat ik een goede partner wilde hebben voor dit toernooi en hij deze uitdaging aanging. Nu gaat hij verder met zijn teamgenoot Facundo Dominguez, en ik zit momenteel zonder partner. Ik ga in Rome spelen met een Argentijn die op dit moment heel goed speelt, Ramiro Valenzuela genaamd, en we zullen het later zien. Maar voorlopig is het een beetje ingewikkeld.
Vandaag denk ik dat ik nog niet klaar ben om met een Fransman te spelen en ze hebben allemaal hun paar getraind. Dit zijn mensen die al een tijdje samen spelen. Ik wil momenteel niet spelen, of opnieuw spelen, met een Fransman, dus ik zal mijn zoektocht naar partners voortzetten.
Een ingewikkelde start van het seizoen
Het staat vast dat ik geen geweldige start van het seizoen heb gehad, maar het was ook niet catastrofaal zoals andere jaren. Ik heb ups en downs gehad, ik heb goede en slechte toernooien gehad. Ik had net een goede Zuid-Amerikaanse tournee achter de rug. Ondanks de nederlaag in Paraguay hebben we dat in Argentinië en Chili goedgemaakt. Elke keer zijn we bijna in de buurt van de tafel. Zoals ik al zei, kwam ik met een goed gevoel uit een goede trainingsweek.
In dit toernooi mogen we niet vergeten dat Sanyo en Maxi op hoog niveau spelen en het is heel moeilijk om ze lastig te vallen, maar het is waar dat zij ook niet hun beste wedstrijd speelden en dat ik, ik, niet op de hoogte was , vooral in de eerste set. De zenuwen namen het over, maar ik weet niet waardoor het spelniveau verandert of niet. Als het de partners zijn, is de waardering iets te hoog of te laag.

Een evoluerend algemeen niveau
Het spelniveau is zeker gestegen. Er is iets waar we rekening mee moeten houden, namelijk dat sinds de WPT is gestopt, we allemaal op één circuit zijn gegroepeerd. Natuurlijk zijn er A1-spelers, maar het zijn toch vooral de Argentijnen die het spelen, ook al zijn er een paar Spanjaarden die op het circuit staan. En het feit van het samenbrengen van alle FIP-spelers en Premier Padel maakt ook veel ingewikkelder toernooien. En in tegenstelling tot vorig jaar spelen alle spelers aan de tafels van Premier Padel en er zijn ook minder FIP's dan voorheen, dus nu zien we alleen goede spelers, zelfs op Rise FIP's.
Wat voorheen gebeurde, was dat we in hetzelfde weekend een FIP-toernooi, een WPT-toernooi en een A1-toernooi konden houden en dat mensen een beetje konden kiezen. Misschien was er een FIP-toernooi aan de andere kant van de wereld. Wat er gebeurt is dat de FIP’s zich vandaag in Italië, Frankrijk, Spanje bevinden, anders moeten we naar Chili. En het is waar dat mensen minder reizen met FIP Rise omdat het minder de moeite waard is. Wat er dus gebeurt, is dat we spelers tegenkomen van 40, 50 wereldspelers op FIP's, zoals we vorig jaar of dit jaar in Frankrijk konden doen.

Bij elke FIP in Spanje of Italië zullen we eindigen met zeer goede spelers en bovendien is het spelniveau enorm gestegen. Ik weet niet of de Fransen worden overschat, onderschat, ik weet het niet, maar na ons hebben we het geluk dat we deze twee wildcards in Bordeaux en Parijs hebben die ons helpen punten te pakken. Vandaag speelde ik een remise die erg ingewikkeld was tegen Sanyo en Maxi. We hebben gezien dat Dylan en Bastien, dat Carla en Jessica zeer goede paren hebben gehaakt met spelers op de ranglijst van 40-50 in de wereld, dus ja, we zijn misschien nog niet op het niveau van 40 of 50 in de wereld, maar in ieder geval , we hebben onze plek.
We moeten er ook rekening mee houden dat we op het WK met een bronzen medaille zijn geëindigd. We moeten de resultaten met wat meer perspectief bekijken, want het is waar dat we verloren hebben, maar het is niet tegen zomaar een team. Tegenwoordig is het veel ingewikkelder om direct aan de eindtrekking deel te nemen. We kunnen niet direct aan kwartfinales of halve finales denken, wetende dat we tegen spelers spelen die 20, 30 jaar oud zijn en dat we hier een beetje nieuw in zijn sport.
Ga voor een zilveren medaille in Cagliari
Ik denk dat we elk jaar allemaal vrijwel hetzelfde doel hebben, normaal gesproken is het een zilveren medaille behalen. Het hangt sterk af van de loting, we weten wat er in Marbella is gebeurd met de kleine trucjes, we zullen zien, maar we weten nu al dat we Jérémy en Benjamin in het Franse team zijn kwijtgeraakt, dus we zullen noodzakelijkerwijs een of twee nieuwe spelers hebben .
Je pense qu'aujourd'hui sans Benjamin et Jérémy, on est moins fort, mais on va former une nouvelle équipe, et c'est surtout ça l'objectif, c'est de former une équipe de France “Next Gen” on va zeggen.

WPT versus Premier Padel
Ik weet niet of de WPT beter was, maar in ieder geval werden ons dingen beloofd die veel groter en ongelooflijker waren dan wat er momenteel gebeurt. En vandaag ga ik niet zeggen dat de WPT beter was, want dat is niet waar. De WPT was vorig jaar goed toen ze dachten dat we zouden vertrekken. De WPT heeft ook altijd een probleem gehad, dezelfde problemen waarmee wij kampen Premier Padel. Wat er gebeurt, is dat ik klaag over het feit dat we niet vooruitgaan, niet dat we achteruit gaan. En we zijn bang dat we daarna terug zullen gaan.
Zijn mening over de vereniging zonder de Top 30
Ik weet niet of ik het ermee eens ben of niet, maar ik denk dat de Top 30-spelers ons nodig hebben en de spelers na de Top 30 de spelers daarboven nodig hebben. Ik denk dus niet dat het het beste is om te scheiden. Ik denk dat het belangrijkste is dat alle spelers verenigd zijn.
Achteraf staat vast dat we een probleem hebben bij padel, het is dat de spelers veel hulp vragen. Ik soms de eerste: het is waar dat we wat meer faciliteiten nodig hebben, wetende dat het prijzengeld niet ongelooflijk is. Daarna volgt een interessante zin van Maxi Sanchez, namelijk: “Niemand gaat je betalen voor je carrière”. Het is waar dat we ons niet alles kunnen geven, daar ben ik het mee eens, er zijn spelers die niet noodzakelijkerwijs geïnvesteerd zijn en die veel vragen.
Bij tennis weten we dat het heel moeilijk is om voor je carrière te betalen als je buiten de Top 100 staat. Bij padel moet het vrijwel hetzelfde zijn, behalve dat wat er gebeurt is dat het vanaf de top 40, 50 begint het wordt al veel moeilijker om te betalen. Maar goed, dat is normaal, het is niet voor iedereen toegankelijk. Je moet je sponsors weten te vinden en dat hoort ook bij het mooie van sport.

Nieuwe fan van padel, ik ben gefascineerd door deze dynamische sport die strategie en behendigheid combineert. Ik vind in padel een nieuwe passie om te ontdekken en met je te delen Padel Magazine.