De Franse nummer 1 Thomas Leygue zag zijn seizoen van 2025 abrupt worden onderbroken na een gescheurde achillespees tijdens de Premier Padel Rome majoorEen blessure die de Fransman opliep terwijl hij zijn beste seizoen beleefde. Na een operatie en revalidatie spreekt hij openhartig over de actie, de pijn, de positieve dynamiek met Jesus Moya, de impact op zijn ranking, zijn doelen voor 2026 en zijn persoonlijke ontwikkeling van de afgelopen maanden.

Een knappende, een schok, een plotselinge stop

Alles veranderde in Rome, tijdens een grote wedstrijd met Jezus moya tegenover de broers God : "We wonnen de eerste set, en meteen aan het begin van de tweede, bij een duw, gaf hij het op. Ik hoorde een dof geluid, als een ballon die knapte of een klap op een raam. Op dat moment dacht ik dat ik mijn hak tegen het raam had gestoten... maar nee. De pijn nam geleidelijk toe. Ik begreep niet wat er gebeurde."

De fysiotherapeut greep snel in: "Ik kon mijn voet niet meer neerzetten. Op dat moment begon ik het te beseffen. Vooral toen ik de gezichten van de andere spelers zag, jeetje, die fysiotherapeuten... Ze begrepen het eerder dan ik."

Operatie, revalidatie, hoop

De operatie vond de volgende dagen plaats: "De pees was helemaal losgeraakt van de kuit. De chirurg moest hem opnieuw hechten. Ik heb zelfs de video van de operatie ontvangen. Het is indrukwekkend."

De rest is precies gepland: "Twee weken in het gips, anderhalve maand in een schoen, daarna vier tot vijf maanden revalidatie. Het doel is om in januari 4 de training volledig te hervatten en rond februari of maart weer wedstrijden te spelen."

Waarschuwingssignalen?

Deze blessure is niet uit het niets ontstaan. Tijdens de Zuid-Amerikaanse tournee had Thomas al last van onderrugpijn: "In Argentinië blesseerde ik mijn rug, jezus zijn knie. We speelden op ontstekingsremmers. En dit soort compensatie geeft ergens de doorslag. Ik denk dat het een samenloop van omstandigheden was die mijn achillespees verzwakte."

Een veelbelovende associatie met Jezus Moya

Vóór het ongeluk, Thomas Leygue en Jesus Moya hadden net samen een reeks toernooien gelanceerd. Er ontstond een ware dynamiek: "We hadden acht toernooien gepland: Bandol, Rome, Valladolid, Bordeaux, Malaga, Barcelona... We begonnen te presteren."

Op menselijk vlak was de verstandhouding sterk: "Ik geef mijn partner veel vrijheid. Ik zei tegen hem: 'Zolang je maar komt en vecht op het veld, zal ik je niet onder druk zetten.' Hij moest zijn zelfvertrouwen terugkrijgen. Ik herinnerde hem er steeds aan: je stond 25e op de wereldranglijst, je hebt niets van je talent verloren."

Een atypische stijl die zelfvertrouwen vereist

Thomas geeft toe dat zijn profiel als rechtsbuiten, agressief en onconventioneel, aanpassing vereist: "Ik heb ruimte nodig, ik neem veel ruimte in aan het net. Maar als mensen me begrijpen, zoals Bastien (Blanqué) of Jesus, werkt dat heel goed."

Hij weet ook hoe hij zijn partner moet aanmoedigen in zijn sterke punten: "Ik wil dat mijn partner durft. Als Jezus elke bal wil smashen, zelfs op de tribune bij 40A, dan applaudisseer ik voor hem. Het is zijn spel. Padel draait om zelfvertrouwen."

Een benchmarkwedstrijd in Buenos Aires

Eén wedstrijd springt eruit onder de beste momenten van hun korte samenwerking: de tweede ronde in Buenos Aires tegen Leal/Guerrero"Het was misschien wel onze beste wedstrijd samen. We kwamen vol vertrouwen uit de kwalificaties. En die dag speelden we een geweldige wedstrijd."

Hij herinnert zich ook dit spectaculaire punt dat hij op zijn netwerken publiceerde: een backhandsprong, een boemerangeffect... "In het begin wilde ik haar de deur wijzen. Ze komt terug in ons kamp, ​​het is waanzin."

De rangschikking: buiten de top 100, echte consistentie

2025 markeerde een keerpunt in Thomas' carrière: "Ik kwam in de top 100, maar bovenal bleef ik daar. Ik stond op zijn best op de 86e plaats. Het belangrijkste voor mij is de regelmaat. '

Een groot verschil met voorgaande seizoenen: "Vroeger wisselde ik overwinningen op hoger geplaatste spelers af met frustrerende nederlagen. In 2025 heb ik geen enkele wedstrijd verloren van spelers die lager geplaatst waren dan ik."

Hij analyseert helder: "Tussen de 90e en 105e plaats gaat het om 50 punten. Wat ik bereikt heb was om niet op te geven in de wedstrijden die ik moest winnen. '

Zo'n mentale en gestructureerde progressie

Deze consistentie is het resultaat van een gezamenlijke inspanning: "Ik krijg veel steun: een mental coach, fysiotherapeuten, een personal trainer... Ik probeer dingen te doen die niemand leuk vindt: goed eten, goed herstellen, trainen, ook als ik er geen zin in heb."

En het werpt zijn vruchten af. Hij gelooft dat hij een niveau heeft bereikt dat dicht bij de top 50 van de wereld ligt: ​​"Ik voelde me op het niveau van de 40-50 paren. Ik heb verschillende spelers in die categorie verslagen. Ik voelde me bijvoorbeeld niet minderwaardig aan de Deus-broers."

Een project zonder bijlagen… tot Moya

In 2025 schakelde Thomas de verenigingen vrijwillig aaneen: "Ik wilde mezelf niet blokkeren. Ik speelde met montiel, Collado, Geens, Windahlen tot slot Moya. '

Maar met die laatste had hij een echt project: "We hadden acht toernooien afgesloten. En hij had een betere ranking dan ik, we boekten vooruitgang met elk toernooi. We hadden een gestructureerd schema. Helaas werd dat allemaal verstoord door mijn blessure."

Gevolgen voor de Franse kampioenschappen

De regerend Frans kampioen Thomas kan zijn titel in 2025 niet verdedigen. "Bastien (Blanqué) was erbij in Rome, hij zag de blessure. Ik weet niet of hij met iemand anders kan spelen. Ik hoop dat hij die kans krijgt."

Zelf kijkt hij alvast vooruit: "In 2026 kom ik terug om mijn titel te verdedigen. Tot die tijd blijf ik ongeslagen."

Een beschermde rangschikking… maar onvolmaakt

Thomas vroeg om een beschermde rangschikking, maar het systeem blijft beperkt: "Je moet minimaal 4 maanden geblesseerd zijn. En het gemiddelde aantal punten dat je in die periode verliest, bepaalt een nieuwe rangschikking. Over het algemeen is die lager dan die ik had."

Met deze beschermde ranglijst kun je je inschrijven voor bepaalde toernooien, maar alleen op ad-hocbasis: "Als ik geen punten nodig heb om mee te doen, gebruik ik hem niet. Maar voor een Major, als ik me erdoor kan onttrekken aan kwalificatie, vraag ik erom."

En nu? Doel 2026

Het seizoen is voorbij voor Thomas. "Wat je voor mij kunt hopen, is dat 2026 begint zoals 2025. Dat ik in vorm terugkom, met mijn niveau, mijn zelfvertrouwen. En waarom niet, nog beter."

Ondertussen is hij bezig met een serieuze revalidatie: "Je kunt niet te snel gaan. Op zulke momenten loop je het risico op een terugval. Ik wil sterk terugkomen... en nooit meer weggaan."

Over hetzelfde onderwerp

Tags