Een paar dagen geleden publiceerden we een artikel waarin we dit uitlegden assimilaties in de Franse classificatie. Een bericht dat je deed reageren, aangezien nogal wat van jullie op sociale netwerken commentaar gaven op deze assimilaties. Voor sommigen van jullie zijn ze volkomen normaal, voor anderen hebben ze daar geen reden toe en moeten ze gewoon in de steek worden gelaten. We inventariseren de argumenten van de twee ‘kampen’.

Bepaalde faciliteiten voor tennissers van goed niveau

De assimilaties van tennissers zijn enige tijd geleden door de Franse Tennisfederatie ingevoerd als reactie op een algemene klacht van spelers uit de amateurwereld. Degenen die deelnamen aan de minder competitieve toernooien waren het beu om voormalige of huidige goede tennissers tegen te komen wier spelniveau de ranglijst helemaal niet weerspiegelde. Wie heeft nog nooit verloren van een tennisser die vrijwel nooit aan toernooien deelneemt, maar wel op een heel behoorlijk niveau kan spelen?

De voorbeelden zijn talrijk en hebben niet alleen betrekking op toernooien op laag niveau. We konden het in Bordeaux zien met de voormalige tennisser Émilie Loit (44 jaar), geassimileerd 150, die de P1000 van 4 wist te winnenPadel met Marie Lefèvre, waarbij ze zichzelf met name de luxe bood om spelers te domineren die de trui van het Franse team hebben gedragen padel een jaar geleden... Stel je de kloof voor die er zou zijn geweest tussen het niveau van Émilie en haar ranking als ze niet had geprofiteerd van assimilatie!

EMILIE LOIT MARIE LEFEVRE P1000 4PADEL

Zelfs op internationaal niveau hebben we het voorbeeld van Patrick Rafter, die op 52-jarige leeftijd en met amper een jaar ervaring padel in de benen wist met zijn partner Justin Thomas, die daar zijn eerste internationale toernooi speelde, een gemakkelijke overwinning te behalen tegen de 5e reekshoofd van de FIP Promotion van Melbourne Tomita (435) / Igarashi (1301). Eindstand 6/3 6/1 voor de Australiërs, die laten zien dat deel uitmaken van de wereldtop 500 en al jaren spelen niet zoveel betekent in zo'n nieuwe sport...

Als deze argumenten je niet hebben overtuigd, kun je naar de Franse tennisranglijst kijken en je zult zien dat veel spelers in de tweede reeks of beter in de Top 100 hebben gespeeld. Het moet gezegd worden dat een goede tennisser of tennisser op hoog niveau Jaren technisch en tactisch werk achter de rug, soms met een goede fysieke conditie, maar vooral leerfaciliteiten waardoor hij heel snel beter kan worden dan amateurs die niet dezelfde ervaring hebben. Vandaar het idee van assimilatie, om te voorkomen dat het niveau van toernooien op klein niveau wordt verstoord en om degenen die slechts een beetje concurreren, in staat te stellen tegenstanders van hun omvang te ontmoeten.

Le padel en tennis: twee verschillende sporten

Als je naar de argumenten vóór assimilatie kijkt, vraag je je af wat er nog over kan blijven voor degenen die ertegen zijn. Je zult beseffen dat alles niet zo eenvoudig is.

We hebben duidelijk gezien dat een goede tennisser niet vanaf nul begint als hij voor de eerste keer een tennisracket oppakt. padel, maar maakt dat hem tot een ervaren speler? Niet echt. Er zijn inderdaad veel voorbeelden van tennissers die tijdens hun eerste tennissessies veel moeite hadden. padel. Om terug te komen op Pat Rafter: de voormalige nummer 1 op de ATP erkent zelf dat hij dat was “behoorlijk slecht in het begin”. Dus waarom zou een “behoorlijk slechte” speler recht hebben op een automatische rangschikking?

Zeker zal de toptennisser sneller vooruit gaan dan de gemiddelde amateur, de Australiër steekt dat niet onder stoelen of banken: “Ik heb de basis snel onder de knie”. Maar het is duidelijk dat vandaag de dag een tennisser van goed niveau die zijn eerste stappen zet in het 20x10 toernooi al een betere ranking heeft dan doorgewinterde amateurs... Wat bij sommigen niet in goede aarde valt...

Bovendien is de padel en tennis zijn, hoewel ze in Frankrijk onder auspiciën van dezelfde federatie vallen, twee verschillende sporten. Als onze sport vrij nieuw is in Frankrijk, en er talloze voorbeelden zijn van tennissers die na een paar sessies sterker zijn dan mensen die de activiteit al jaren beoefenen, brengen we de sport dan niet in diskrediet? padel door te schatten dat een tennisser die daar nog nooit heeft gespeeld al beter is dan de meeste Franse concurrenten?

Als een speler echt sterk is, heeft hij dan echt assimilatie nodig? Waarom bewijst hij dan niet gewoon zijn niveau op het veld? Door de assimilaties te verwijderen, zouden we bepaalde spelers misschien dwingen meer toernooien te spelen, om zo een ranking Dit weerspiegelt meer hun spelniveau. We kunnen ook denken dat specialisten in squash, badminton, beachtennis of zelfs Baskisch pelota ook enkele faciliteiten hebben bij padel niet vergeleken met echte beginners in racketsporten. Ze hebben echter geen recht op assimilatie...

Je ziet dat het onderwerp behoorlijk complex en interessant is, en verre van zo eenvoudig als het lijkt. Dus nu is het aan jou om ons te vertellen of je voor of tegen de assimilatie van tennisspelers bent padel ?

Xan is een fan van padel. Maar ook rugby! En zijn berichten zijn net zo pittig. Fysieke trainer van meerdere padel, vindt hij atypische posts of behandelt hij actuele onderwerpen. Het geeft je ook enkele tips om je lichaamsbouw voor de padel. Het is duidelijk dat hij zijn aanvallende stijl oplegt zoals op het gebied van padel !

Over hetzelfde onderwerp

Tags