Interview met Jérome Vanier, directeur van Tennis Club de Lyon, voormalig professioneel tennisser.

- Kun je jezelf even voorstellen?

Jérome Vanier: Ik heb een vrij lange carrière, maar ik zal proberen te synthetiseren. Allereerst ben ik opgegroeid met de start van de professionele sport, professioneel tennis. Ik had een klassieke cursus met de bac. Toen kreeg ik de kans om te groeien met de start van federale structuren. Het was niet zoals nu, maar er was al een detectie. Ik was een van de beste Fransen in de jeugdcategorieën. Er waren maar weinig spelers die werden geholpen door de merken. Het is totaal vergeleken met vandaag. Ik moet een van de eerste Fransen zijn geweest die naar de Verenigde Staten is gegaan om 4 jaar (1979/1983) aan een universiteit in Dallas te studeren. Ik haalde een marketingdiploma en in die tijd speelde ik nog steeds tennis. Ik heb mezelf twee jaar gegeven om te zien waar ik heen ging en wat ik kon doen. Ik heb de 7Eme Franse plaats en  de 102Eme plaats bij de ATP.

Ik stopte vanwege mononucleosis toen ik 24/25 jaar oud was. Ik ben nooit fysiek teruggekomen. Ik begon mijn brood te verdienen, maar om in tennis te leven, ongeacht het tijdperk, moet je in de top 100 staan ​​en daar een tijdje blijven. Achteraf probeerde ik ineens mijn marketingdiploma in te zetten, maar je realiseert je dat er in de sport heel weinig ruimte is, zeker in die tijd. Maar ik had de kans om Pierre Barthez op het juiste moment te ontmoeten, een van de beste Franse spelers van de jaren 60 en 70 die een Amerikaans tenniskamp had opgezet. Hij bood aan om me daar les te geven. Het was een passie om deze stages 7 jaar in Cap d'Agde te verzorgen. In 1994 benaderde de Tennis Club de Lyon mij daar. Dus ik ben sinds die datum bij de club.

- Wat is uw dagelijkse rol bij de club?

JV: Allereerst is mijn rol in deze jaren enorm veranderd. In eerste instantie was het om te beginnen met tennis: tennisschool, competitie, teamwedstrijd etc. En toen was er een grote evolutie, of het nu aan de menselijke kant was of op het niveau van structuren. In het begin zat ik wat meer in het veld, aan de onderwijskant, daarna was het meer het management van de docenten, het onderwijsteam, maar in een beperkte tijd moest ik me concentreren op het management en dat iedereen leeft samen en heeft een goede sfeer. De evolutie binnen de club is al 20 jaar enorm. In het begin waren er alleen tennisbanen, daarna bouwden we een fitnessruimte, toen een vergaderruimte, toen twee squashbanen en ...... sinds mei 2018 is de PADEL !

- Wat een mooie overgang, wanneer heb je de Padel ?

JV: Ik denk dat ik het padel 15/20 jaar geleden.

-In Spanje ?

JV: Nee, hier bij TCL. De federatie van padelkwam toen om ons te onderzoeken. Er was nog geen land aangelegd, maar het was de eerste keer dat ik ervan hoorde.

-Wanneer speelde je voor het eerst?

JV: De eerste keer was hier ook (2015) met Jean-Charles Maleysson die de club voorstelde om een ​​demonstratiebaan voor twee / drie maanden te huren met het voorstel om een ​​korte of zelfs meerdere later op te richten.

-Waarom heb je er niet voor gekozen om meteen een short te installeren of op te zetten?

JV: Allereerst werkte deze periode om verschillende redenen niet echt. Het was zomer, in de club waren er niet veel mensen ... Trouwens, als er mensen waren, was het een hittegolf. Het is ook nodig om een ​​beetje geluk te hebben bij dit soort projecten die bijna 20 euro kosten. Helaas moet hij zijn geld hebben gehad. En daarna was een van de eersten die openging Padel Centraal in Dardilly (privécomplex) en later kwamen tennisclubs zoals Rillieux of TCM5.

-Waarom heb je nu rechtbanken gebouwd?

JV: Omdat er enige druk was van onze leden die naar de clubs buiten gingen (lacht). We reageren op een verzoek. Economisch gezien zal ik het niet voor je verbergen, de twee banen kosten 90 euro inclusief verlichting, enz. Ze zijn beschikbaar sinds begin juni en we hebben het geluk dat we de Franse kampioen Jessica Ginier hebben.

- Heb je contacten met de FFT om te proberen sport te ontwikkelen binnen de TCL?

JV: We hebben samen met de FFT een zaak opgezet om hulp te krijgen. We hebben het resultaat nog niet. Het is een subsidiedossier. Het is de link met de Fed en de padel maar aan de andere kant is er geen verband met de soorten entertainment, maar er is Jessica Ginier die tennisleraar is, op een uitzonderlijk niveau op padel en wie is een goede facilitator. Zij is het die de ontwikkeling van de animatie van de padel in de club.

- Met betrekking tot padel, Wie zijn uw belangrijkste concurrenten? Nog een tennisclub? Geest Padel ?

JV: We gaan zeggen dat het iedereen is. Ten eerste de (privé) structuren met indoorbanen voor de winter zoals Esprit Padel. Het is waar, we hebben er geen ... ze zullen zeker mensen leegzuigen. Dan heb je de kosten van de contributie bij de verschillende clubs (gemiddeld 250 euro voor clubs, TCL = 650 euro) die lager zijn dan hier zodat mensen zich de vraag kunnen stellen: waarom, ik ga daarheen … Terwijl ik bij Rillieux of TCM5 hetzelfde heb voor de helft van de prijs. Momenteel is dit de strategie van de club en we gaan er vanuit. We zullen de resultaten zien, maar voor mij is een resultaat na twee jaar. Tot eind augustus maken we ontdekken, niets betaalt en vanaf september voeren we jaarlijkse bijdragen in en zullen we het resultaat kunnen zien.

De rem van de concurrentie is dat er teveel clubs zijn die in het algemeen één of twee rechtbanken bouwen. Er zijn mensen die zeggen dat we het moeten doen. En, net als de tennisclubs, zodra er een nieuwe activiteit is, is er een rage, alles werkt, maar zodra de rage om een ​​reden X afneemt, zullen we alle negatieve kanten zien. Het verzoek zal tegelijkertijd worden gedaan, dat wil zeggen van 18h tot 22h en wanneer we een of twee short hebben is het heel snel vol. Als je bovendien een animatie met twee banen wilt doen, verwelkomen we niet veel mensen en privatiseren we het land. Dus op een klein aantal rechtbanken zijn we heel snel beperkt.

-Voel je het met squash? Het is een tijdje geleden dat je deze twee banen hebt geïnstalleerd.

JV: Dus het is een beetje anders, omdat het ten eerste niet de club is die het direct beheert en ze zeker een niche hebben. Het is een sport met een lange geschiedenis. Opgemerkt moet worden dat squash in paren wordt gespeeld terwijl de padel je moet 4 zijn… Ja, het is een beperking. Gisteren zouden we bijvoorbeeld tijdens de daluren op de twee banen spelen. In het begin waren we met 10, uiteindelijk waren we maar met 4 om verschillende redenen.

- Vanuit een oogpunt padel, Wat is uw relatie met de merkpartner van uw club? Werk je aan verschillende projecten? De TCL was bij Babolat, schakelen ze over met Technifibre.

JV: Ja, we hadden het over projecten omdat de aanbesteding die 3/4 maand geleden was gedaan ook het land van omvatte padel voor de komende 3 jaar. Alle merken wisten dat de padel zou worden gemaakt.

-Wat vraag je hen over het padel ?

JV: Niet veel, alleen een rackettestbatterij en onvermijdelijk ballen. Geen entertainment want er is Jessica die een ambassadeur voor ons is. Ze wordt gesponsord met een Spaans merk. Omdat ze veel toernooien doet, gaat ze naar rechts, naar links, zij is het die als schakel zal dienen en die ideeën zal hebben zoals cursussen, scholen, activiteiten etc. Het is echt een kracht, ja.

- Wat is uw mening over de evolutie van padel sinds 5 jaar in Frankrijk?

JV: oh, als je naar een tennisclub gaat, praten we Padel. Het is nu iets verankerd. In het Stade Toulousains, in Le Touquet voor de Franse kampioenschappen. Ze zijn overal in de grote clubs.

- Denk je dat het padel is een rage? Sommige tennismerken wedden er niet per se op in termen van marktaandeel. Wat denk je ?

JV: Er is altijd een mode geweest. De echte vraag is: gaat deze mode de sport bestendigen? In vergelijking met wat ik eerder zei, moet je voorzichtig zijn. Ik hoop meer banen te bouwen, want twee zijn niet genoeg.

-Wat is uw relatie met de FFT? Waarom zijn ze belangrijk? ?

JV: Ze waren slim. De speler van padel is een tennislicentiehouder. Ook al vind ik het raar dat er geen vergunning is padel. De persoon die niet bij een tennisclub zit en wil spelen padel, zal een tennislicentie hebben omdat de padel behoort tot de tennisfederatie. Ik vind het een beetje jammer dat er geen vergunning is padel als wedstrijd-, vrijetijds- of zelfs scheidsrechterlicentie. Zelfs als ze op de tennisruimte (website) zijn, slagen ze erin om deze twee sporten te segmenteren en te onderscheiden.

- Denk je dat de Federatie van Padel wordt de komende jaren onafhankelijk? Doen Padel, een volledig onafhankelijke sport?

JV: Ik denk dat de bijdrage van de FFT te belangrijk is. We zitten nog teveel in een Franse logica, niet genoeg in de private sector (Amerikaans model). We zijn te afhankelijk van gemeenten, subsidies etc. Alles wat privé is zoals Spirit Padel, Dat vind ik echt goed, het zijn echt zij die de echte vragen gaan stellen. Ik denk niet dat er genoeg zal zijn.

- Denk je dat ze alle nodige middelen inzetten om deze nieuwe racketsport te ontwikkelen?

Nee, ik denk het niet. Ik denk allereerst dat het een politieke staatsgreep is. Ze hebben misschien gezien dat er veel tennissers waren die stopten en richting de padel. Ze hadden een zekere angst om hun miljoen licentiehouders te verliezen. Het is een manier om licenties terug te krijgen en om politieke macht te hebben. Ze hebben een "kleine" sport hersteld die hen aanvankelijk niet al te veel schaduw zou geven. Het is een beetje zoals de economie: we kopen een kleine doos, het kost ons geld, maar daar vallen we niet op. (Een soort beheersing van de situatie).

- Is het mogelijk om op middellange termijn een even belangrijke reputatie te hebben als in Spanje? In termen van rechtbanken, beroepsbeoefenaars en zelfs licentiehouders?

Welnu, er is al een meer sympathiek klimaat. Ook al heb ik mensen ontmoet die er graag in spelen, vind ik dat het een sport is waar je binnen kunt spelen, maar de padel is mooier aan de buitenkant. Dit kan een probleem zijn voor Esprit Padel die alleen over binnenbanen heeft en in een niet erg goed geplaatste omgeving (Saint-Priest).

-In Spanje zien we dat er zeker meer vergunninghouders zijn padel dan tennislicentiehouders, meer beoefenaars padel dan tennissers. Zou dat mogelijk zijn in Frankrijk of is tennis nog te geïnkt?

JV: Ik ken hun ontwikkeling niet precies. Maar ja, het is privé… Het probleem met de clubs is zoals ik al zei, ze zijn afhankelijk van de gemeenten en kunnen zich niet volledig ontwikkelen. Oké, we zetten banen aan omdat er vraag naar is, maar over 10/15 jaar ... wie betaalt de renovatie? Maar dan is het leuk, vriendelijk. Maar goed vergeleken met Spanje, ik ben nog steeds verbaasd over de ontwikkeling.

- Kun je toernooien organiseren die zijn goedgekeurd door de FFT? Waarom ?

JV: Ja, ik denk het wel. Ik zou er graag een willen maken. Maar ze hebben nog geen contact met me opgenomen om er een te maken.

-De professionalisering van padel kan het een hefboom zijn voor de ontwikkeling van tennisclubs? ?

JV: Het kan een trigger zijn. Omdat we veel zien. Ik krijg bijvoorbeeld vaak de vraag waar het zwembad is. Hoewel we geen zwembad hebben ... Maar aangezien het de tennisclub van Lyon is, denkt iedereen dat we er een hebben. Twee dagen geleden was ik met een meisje uit Bourgoin ... ze vertelde me dat haar club niet gemaakt was Padel. Het is een soort reflex om te vragen of die er zijn padel of nu niet. Daarnaast is bijvoorbeeld een van de punten van de padelis dat een generatie als de jouwe die veel tennis heeft gespeeld met een competitief niveau en die gestopt is, jij een gevoeligheid en een niveau met het racket hebt dat direct toegankelijk is. Je hebt meteen plezier met je vriendengroep. Het is waar dat het voor ons een manier is om u terug te krijgen naar de club.

- De padel kan het concurreren met tennis? Vooral binnen tennisclubs?

JV: Ik denk dat de padel is toegankelijker dan tennis. Op jeugdscholen is tennis technischer, moeilijker om te spelen padel, het is relatief eenvoudig. Bijvoorbeeld, mijn dochter die een tenniskamp doet, ze probeerde het padel en ze feestte. Inderdaad, als jonge mensen zich ermee vertrouwd gaan maken padel. Anderzijds is het het probleem van de ontwikkeling… Gebrek aan training en gebrek aan banen bij clubs. Als je maximaal twee banen hebt, doe je niet veel aan entertainment.

Wat bij tennis ontbreekt is gezelligheid en gezelligheid, dat vinden we bij padel al bij de opvatting van deze sport: je bent dicht bij je teamgenoot en je tegenstanders, je kunt ze sneller in kamer brengen (Gelach). Dit teamspel is duidelijk leuker dan tennis.

Dus ja, het kan rocken, maar we moeten ze de middelen geven om zich te ontwikkelen.

Qua training zijn er geen leraren. Het is een nieuwe sport. Het hangt allemaal af van de wil van de merken en de federatie.

-Heeft u iets toe te voegen met betrekking tot de gebruikte en mogelijke middelen voor de ontwikkeling van het padel ?

JV: Vergeleken met de feedback van vrienden, vinden we het gedeelde plezier waar we een goede tijd hebben die natuurlijk verloren ging in tennis.

Maar daarom moet je naar grote centra met ongeveer vijftien banen, waaronder competitie, vrije tijd, tennisschool en entertainment. Er moeten hervormingen worden doorgevoerd, met name in de gemeenten van openbare clubs, want er zijn altijd politieke veldslagen enz ...

Antoine Sarroste

Antoine Sarroste bestudeerde de padel. Hij biedt ons zijn expertise aan rond de ontwikkeling van padel in Frankrijk.

Over hetzelfde onderwerp