Thomas Vanbauce: “Onze doelpunten en onze onregelmatigheid scheidden ons”

Thomas Vanbauce neemt de redenen voor zijn scheiding van Dorian de Meyer in vertrouwen, waarbij hij hun uiteenlopende doelstellingen en zijn streven om van te leven oproept. padel. Hij deelt zijn reis, zijn gedachten over hun duo en zijn toekomstige ambities.

De reis met Dorian de Meyer

“Dorian nam me mee om mijn eerste spelletje te spelen padel. We begonnen samen deel te nemen aan toernooien en een jaar lang te vechten voordat we samen onze eerste P100 wonnen. We klommen in de gelederen en kwamen qua niveau van heel ver. We bereikten onze beste Franse ranglijst in september 2022, namelijk 10e, wat prachtig is omdat het iets is waar we nooit op hadden gehoopt; het was een droom.

Sterker nog, als we beginnen te spelen padel, we zeggen niet tegen onszelf dat we niet 10e Fransman kunnen zijn en aan de deur van het Franse team kunnen staan, en dat is het mooie. Het is een behoorlijk emotionele tijd, ik geef toe dat ik nog steeds niet besef dat het echt voorbij is. Wat zeker is, is dat het parcours schitterend is en dat we ons er elke dag voor hadden ingeschreven om dat te ervaren. We hebben geweldige tijden samen gehad en het delen van een vriendschap, zowel op het veld als op het veld, maakte het allemaal nog meer.”

De factoren van scheiding

“Om eerlijk te zijn denk ik dat de factoren voor deze scheiding van mij komen. Ik moest deze slechte dynamiek doorbreken die we maandenlang hadden waarin we samen geen resultaten behaalden, zowel internationaal als zelfs in Frankrijk. We hadden moeite om de chemie op het veld te vinden en een competitief niveau van teamspel te bereiken. Individueel voelde ik vooruitgang aan mijn kant tijdens het voorseizoen. Ik heb veel fysieke voorbereiding gedaan en padel van december tot februari. Dorian deed het natuurlijk ook, maar de resultaten waren niet consistent met deze vooruitgang.

Ik zei tegen mezelf dat we, om ons team opnieuw te lanceren, een paar toernooien afzonderlijk gingen doen om beter samen te kunnen beginnen, maar vanaf het moment dat ik deze beslissing nam om internationaal een paar toernooien zonder hem te willen doen, bevonden we ons in een unieke positie, omdat we altijd al samen wilden spelen, gemotiveerd door onze vriendschap. Ik denk dat er dingen waren die ons dreven die anders waren vanaf het moment dat we prof werden. Als ik eenmaal professioneel ben, vind ik het spannend om te kunnen slagen, natuurlijk individueel, maar ook collectief met Dorian, omdat mijn project bij hem was. Maar het is een keuze die ik heb gemaakt om met hem door te gaan, omdat ik geloof dat Dorian de Meyer en Thomas Vanbauce samen naar het Franse team kunnen gaan, de besten kunnen verslaan en een toekomst hebben op het internationale circuit.

Aan het einde van dit jaar, met de resultaten die we hadden, rees de vraag steeds vaker, en ik heb geen probleem met het idee dat we afzonderlijk zouden kunnen slagen, omdat het doel is dat we allebei slagen. Ik zal altijd achter hem staan, achter zijn project. Ik ben er vast van overtuigd dat hij zal slagen, en ik denk dat hij wilde dat we allebei samen zouden slagen, of niets. Dat is wat hem deed tikken.

We hadden doelen die een beetje anders waren vanaf het moment dat we prof werden. Vóór de professionele fase rees de vraag niet omdat we samen speelden, omdat we samen wilden spelen en dat vonden we leuk. Er was geen significante horizon. Vanaf het moment dat we prof werden, was het mijn doel om te slagen en te proberen er de kost mee te verdienen padel. Het is essentieel dat ik er zowel op internationaal als op Frans niveau in slaag om deel uit te maken van het Franse team, en ik zal mezelf de middelen geven om dit te bereiken.”

Op nationaal niveau

“Het ligt nogal delicaat, omdat ik denk dat wat ons pijn doet het besef is dat we niet op dezelfde golflengte zitten als het gaat om de doelstellingen ten opzichte van de padel. Wat eruit kwam was een soort teleurstelling, en ik denk dat het iets kapot maakte in ons duo. Ik denk dat we onszelf niet internationaal met iemand anders zouden zien spelen en dan terug naar Frankrijk zouden komen om weer samen te spelen. In dit geval was het eigenlijk: we spelen samen, of we spelen niet samen. Wij hebben standaard altijd geweigerd om met elkaar te spelen. Sowieso heb ik altijd geweigerd om standaard met Dorian te spelen en ik wilde heel graag dat het een keuze zou zijn vanaf het moment dat ik prof wilde worden.

En het is waar dat ik onlangs, vanwege de resultaten, een kleine verandering nodig had en mezelf als speler moest vinden. Ik heb niet genoeg perspectief op de situatie, maar het eerste toernooi in Dubai Voor mij is het tot nu toe redelijk goed gegaan.”

De Franse kampioenschappen

“Wat jammer is, is dat we vanwege onze ranking de regionale kampioenschappen moeten doorlopen. Dat wil zeggen dat ik 37e Frans ben, terwijl ik momenteel 251e in de wereld ben, zonder te profiteren van assimilatie. Als ik geassimileerd wil worden, zal ik 50e Frans zijn, wat ik nogal afwijkend vind vergeleken met de moeilijkheid om tussen de 300e en 250e in de wereld gerangschikt te worden.

Eigenlijk gaan we niet direct door de kwalificatiefase. Er zijn twaalf teams die zich rechtstreeks kwalificeren en wij zijn niet een van deze twaalf teams, dus we moeten de regionale fase doorlopen. Ik vind dit nogal afwijkend omdat we professionaliseren en internationaal spelen, juist om het internationale niveau te bevorderen, en we worden in Frankrijk gestraft. Wij zijn gedwongen om het regionale kampioenschap te spelen, terwijl andere mensen dat niet doen.

Wat dit evenement betreft, waren de Franse kampioenschappen aanvankelijk een zeer belangrijke doelstelling in mijn seizoen. Ik weet dat er nog wereldkampioenschappen volgen, en ik denk dat de Franse kampioenschappen ook een goede manier zullen zijn om selectie te maken voor de wereldkampioenschappen. Maar ik leg mezelf eigenlijk geen enkele druk op in relatie tot het Franse kampioenschap. Ik wil gewoon genieten, dit moment nog een laatste keer delen met Dorian, want dat is alles wat we verdienen. Gezien de geschiedenis die we samen hebben opgebouwd en alles wat we hebben meegemaakt, is dit het minimum. Ik wil er gewoon van genieten om nog een laatste keer met hem op de baan te zijn tijdens het Franse kampioenschap, in de hoop me te kwalificeren voor de regionale kampioenschappen.”

Het programma en zijn partner voor de toekomst

“Ik speelde in Londen met Nicolas Rouanet met gemengde resultaten en niet voor niets speelden we tegen een heel sterk duo dat de FIP in Litouwen won. Volgende week ga ik naar Monaco om opnieuw deel te nemen aan een toernooi met Maxime Joris. Dat het goed ging met Maxime in Dubai, dat we het goed met elkaar kunnen vinden en dat hij een internationaal project heeft, doet mij nadenken over de mogelijkheid om met hem verder te gaan, maar het blijft voorlopig een idee.”

Doelstellingen en ambities voor 2024

“Ja, ik heb gisteren precies vernomen dat ik geselecteerd ben voor de voorselectiecursus voor het Franse team, die begin mei plaatsvindt; Dit is geweldig nieuws. Ik had niet bepaald het doel om in juli deel uit te maken van het Franse team voor de Europese kampioenschappen. Mijn doel was om in november deel uit te maken van het Franse team. Maar daarnaast is het natuurlijk om dit jaar een selectie te hebben als ik kan, want er zal een verlenging plaatsvinden aangezien Jérémy Scatena en Benjamin Tison zijn gestopt op het hoge niveau; er zijn plaatsen om in te nemen. Het is duidelijk dat ik mijn kaarten heb om te spelen en ik zal er alles aan doen om daar te zijn, om deze plek te verdienen.

Vorig jaar was mijn doel om in de top 200 van de wereld te staan, maar dat is niet gelukt. Dit jaar keer ik dus terug naar dit doel en speel ik zoveel mogelijk FIP-toernooien. Qua niveau zou het doel zijn om teams te verslaan die op papier sterker zijn dan ik. Voorlopig begint het goed, want na het laatste toernooi verslaan we nog steeds het tweede reekshoofd (Inzerillo/Vives). Het is iets dat mij al heel lang niet meer is overkomen, een lid van het Franse team te verslaan. Het gaat terug naar september 2, waar we met Dorian de finale van een P2022 wonnen van Maxime Moreau en Matthieu Armagnac.

Dit zijn vooral doelstellingen qua spelniveau, om voor grote wedstrijden te gaan en niet zozeer doelstellingen qua ranking, want internationaal zien we het een beetje: de ranking zegt voorlopig niet zoveel. Er zijn nog steeds teams die door de transitie slecht gerankt staan World Padel Tour /FIP/ Premier Padel, en anderen die een beetje overklast zijn omdat ze heel snel het FIP-circuit speelden; het is nog steeds een beetje uit balans. Het doel zal zijn om beetje bij beetje hogerop te komen, grote wedstrijden te winnen en deel uit te maken van het Franse team.”

Dorian Massy

Nieuwe volger van padelIk ben gefascineerd door deze dynamische sport die strategie en behendigheid combineert. Ik vind in de padel een nieuwe passie om te ontdekken en met u te delen Padel Magazine.